Solaris - Stanisław Lem

 Czytacie poważną fantastykę, w której nauka odgrywa główną rolę? 

“Solaris” Stanisława Lema (Wydawnictwo Literackie) to najsłynniejsza powieść autora. Od niej zaczyna się światowy rozgłos pisarza. Książka doczekała się trzech adaptacji filmowych, w tym jednej Andrieja Tarkowskiego, autora filmowej adaptacji “Pikniku na skraju drogi”. 

Główny bohater, psycholog Kelvin przybywa z Ziemi na stację badawczą, unoszącą się nad cytoplazmatycznym oceanem, pokrywającym całą planetę Solaris. Przypuszcza się, że ocean jest obdarzony inteligencją i jest wyższą formą życia zdolną ingerować w orbitę planety. 

Psycholog zauważa, że dwuosobowa załoga stacji zachowuje się bardzo dziwnie. Wkrótce i on zaczyna doświadczać “nawiedzeń” ze strony istoty, która przybiera postać jego byłej dziewczyny. Czy są to tylko halucynacje, czy może coś więcej?

Lem w tej książce podejmuje temat pierwszego kontaktu. Jeżeli obca cywilizacja istnieje, to jak by się z nami skontaktowała? Czy nie istnieje między nami zbyt duża różnica? Rozważania głównego bohatera są oparte na paradoksie Fermiego. To właśnie on podobno pierwszy zadał pytanie dlaczego nie kontaktują się z nami pozaziemskie cywilizacje. Jedną z odpowiedzi jest zbyt duża różnica w komunikacji. Warto zapoznać się z tym paradoksem i z jego wariacjami. 

“Solaris” jest wybitną książką, która łączy w sobie gatunki hard sf, filozofię i grozę. Lem udowadnia, że na poważne tematy można pisać lekko i przystępnie. Jego książki zachęcają do poznawania gatunku sf. Zdecydowanie autor zasługuje na miano najwybitniejszego autora gatunku wśród polskich pisarzy.